Motocykliści zobaczyli staruszkę kopiącą grób na swoim podwórku o północy, gdy przejeżdżali obok jej gospodarstwa w mroźną styczniową noc.Sprzęt motocyklowy
Musiała mieć z osiemdziesiąt lat. Może więcej. Słaba. Trzęsąca się z wyczerpania. Ale kopała z zaciekłą determinacją w zamarzniętej ziemi.
Czterech z nas wybrało skrót przez boczne drogi poza Thornton, kiedy Jake zobaczył światła. Zobaczył ją w koszuli nocnej i zimowym płaszczu, z łopatą w ręku, z dziurą głęboką na trzy stopy.
Zatrzymaliśmy nasze rowery. Coś było nie tak. Starsze panie nie kopią dołów o północy przy dwudziestostopniowej pogodzie.
Moją pierwszą myślą była demencja. Straciła rozum. Powinniśmy do kogoś zadzwonić. Sprowadzić pomoc. Ale potem podeszliśmy bliżej i zobaczyliśmy, co jest obok niej.
Ciało owinięte w plastikową folię. Rozmiar dorosłego. Świeża krew przesączająca się przez ciało.
Usłyszała nasze silniki. Odwróciła się. Zobaczyła czterech dużych motocyklistów w skórach idących w jej kierunku. Powinna była krzyczeć. Powinna była uciekać. Powinna być przerażona.
Zamiast tego spojrzała na nas ze łzami spływającymi po jej zmęczonej twarzy, z rękami krwawiącymi i surowymi od kopania, i wypowiedziała siedem słów, które sprawiły, że zmroziło mi krew w żyłach: “W końcu zabił kogoś, kto miał znaczenie”.
Spojrzeliśmy na owinięte ciało. Potem na dziurę. Potem na jej drżące ręce chwytające łopatę jak linę ratunkową.
Wtedy zauważyłem, że okno w piwnicy jest rozbite. Ślad krwi prowadzący od tylnych drzwi. Ślady na mrozie. I słaby dźwięk syren w oddali, coraz bliżej.
“Daj mi jeszcze trzydzieści minut. Pozwól mi to skończyć, zanim przyjedzie policja. Pochowam go, zanim mnie zatrzymają. Pozwól mi ochronić ją ostatni raz”.
Trzęsącym się palcem wskazała w kierunku gospodarstwa.
“Mój wnuk. Przyprowadza dziewczyny do mojej piwnicy. Krzywdził je. Trzymał je tam. Nie wiedziałem. Boże wybacz mi, nie wiedziałem.
Jestem półgłuchy. Półślepy. Powiedział mi, że to szopy. Kazał mi zostać na górze. Powiedział, że piwnica jest zalana.
Ale dziś wieczorem przyprowadził do domu córkę mojej fizjoterapeutki. Rozpoznałem jej krzyk. Rozpoznałem jej głos. I wiedziałem. W końcu wiedziałam, co robił w moim domu”.
Syreny stawały się coraz głośniejsze.
“Więc go zabiłam” – powiedziała po prostu. “Wzięłam stary służbowy rewolwer mojego męża i strzeliłam mojemu wnukowi w głowę, gdy krzywdził tę dziewczynę.
A teraz muszę go pochować, zanim mnie zabiorą. Zanim mnie zamkną. Ponieważ ta dziewczyna na dole musi wiedzieć, że on nie żyje. Musi wiedzieć, że jest w ziemi. Musi wiedzieć, że już nigdy nikogo nie skrzywdzi”.
Nogi jej się ugięły. Jake złapał ją, zanim uderzyła w zamarzniętą ziemię. Ważyła może z dziewięćdziesiąt funtów. To było jak trzymanie ptaka.
Wtedy to usłyszeliśmy. Słaby szloch dochodzący z piwnicy. Głos dziewczyny. Słaby. Przerażony. Wołający o pomoc.
Czterech motocyklistów musiało dokonać wyboru, który zmieniłby wszystko.
Nazywała się Dorothy Castellano. Miała osiemdziesiąt trzy lata. Wdowa. Mieszkała samotnie na czterdziestu akrach pod Thornton w Teksasie. Jej jedyną rodziną był wnuk, Michael. Dwadzieścia osiem lat. Przystojny. Uroczy. Pracował jako sprzedawca sprzętu medycznego.
I potwór.
Ale o tym jeszcze nie wiedzieliśmy.
Wiedzieliśmy tylko, że stara kobieta próbowała zakopać ciało o północy, a ktoś krzyczał w jej piwnicy.
Jestem Vincent “Wraith” DeLuca. Sześćdziesiąt dziewięć lat. Jeżdżę od czterdziestu czterech lat. Tej nocy byłem ja, Jake, Tommy i Big Mike. Czterech starych motocyklistów wracających malowniczą trasą z pokazu motocyklowego w Dallas. Zdecydowaliśmy się pojechać bocznymi drogami, ponieważ autostrada była nudna, a my nie byliśmy jeszcze gotowi na powrót do domu.
Powinniśmy byli zostać na autostradzie.
“Proszę pani – powiedziałam najdelikatniej jak potrafiłam. “Musimy pomóc temu, kto jest w piwnicy”.
Dorothy skinęła głową. “Angela. Nazywa się Angela Reeves. Dwadzieścia dwa lata. Jest córką mojego fizjoterapeuty. Taka piękna. Taka miła. Czasami odwiedzała mnie, kiedy jej matka przychodziła na moje sesje. Przynosiła mi ciasteczka. Czytała mi książki, kiedy moje oczy były w złym stanie”.
