Olena wcześnie straciła ukochaną siostrę; Tamara zmarła, gdy miała zaledwie czterdzieści lat. Po śmierci siostry Olena zaczęła opiekować się synem, bo choć Pavlik miał wtedy dwadzieścia lat, nie był gotowy na dorosłość i samodzielne życie. Przez wiele tygodni, gdy mieszkał sam, w domu panował taki bałagan, że Elena musiała wyjeżdżać na kilka dni.
Ale facet, pozostawiony sam z mieszkaniem, nie pozostał singlem na długo. Kiedy w jego życiu pojawiła się Alisa, Lena początkowo była bardzo szczęśliwa, że ma w domu gospodynię, ale potem okazało się, że Alisa wcale nie była zainteresowana rolą gospodyni, wolała wydawać przyzwoitą pensję Pavlika.
Początkowo Alisa zachowywała się skromnie na spotkaniach rodzinnych, siedząc w kącie i nie odzywając się zbyt wiele. Ale po ślubie z Pavlikiem nie można było jej uciszyć. Swoim marudzeniem o pieniądzach psuła wszystkim humor, więc rodzina niechętnie ich zaprosiła, ale zrobiła to, szanując pamięć Tamary.
Nie zależało im na zaproszeniu, mogli po prostu przyjechać w odwiedziny i najeść się na cudzy koszt. Znowu do nas przyszli – narzekała córka Oleny.
Olena próbowała bronić swojego siostrzeńca:-Katia, daj spokój, oni nie są nam obcy. -Po prostu nas zjadają, mamo, i psują nam humor.
-Tym razem przynieśli paczkę, może przynieśli nam coś w prezencie, jesteś dla nich zbyt surowa. Katerina spojrzała na matkę ze szczerym powątpiewaniem; – Tak, jaka jesteś naiwna, mamo, nie przyniosą ci żadnych prezentów.
Kiedy goście skończyli jeść, Alina otworzyła torbę i wyjęła kilka dużych pojemników
. Elena i jej córka spojrzały na siebie. -“Ciociu Oleno, czy mogę zabrać ze sobą wszystko, co zostało? Jestem w ciąży, muszę jeść za dwoje. Alisa mówiła, jakby nic się nie stało, a Olena i jej córka nie mogły ukryć zaskoczenia. Nikt się tego po niej nie spodziewał.
