Ira spojrzała na Andreia ze zdziwieniem: “Co zrobiłeś?” “Ponownie poddałem się testom. Powiedziano mi wyraźnie, że nie mogę mieć dzieci. Więc czyje to dziecko?” Dziecko należało do Andrieja, a Ira uśmiechnęła się:
“Wierzysz testom, a nie wierzysz mi?” “Nie komplikujmy sprawy. Możesz spędzić noc, a jutro… – Nie. Dziś wieczorem. Wyjdę teraz, ale mylisz się. Ira zadzwoniła po taksówkę i pojechała do domu rodziców. Jej długo oczekiwane szczęście trwało tylko siedem miesięcy.
Ira nigdy nie była pięknością, a przed trzydziestką, zdesperowana, by znaleźć tego jedynego, porzuciła wszystkie diety i przybrała na wadze. Kiedy Andrei zaczął się do niej zalecać, Ira trudno było uwierzyć w jej szczęście, ponieważ wyglądał najlepiej.
Ale ich związek był bardzo ograniczony, a dwa miesiące później pobrali się. Ira wkrótce zorientowała się, że jest w ciąży. Po odczekaniu kolejnego miesiąca poszła do lekarza. Andriy nie był zadowolony z tej wiadomości z powodu niefortunnych testów. Jej rodzice byli zaskoczeni, ale nie zadawali żadnych pytań.
Irina płakała w poduszkę z powodu swojej samotności, kiedy w jej głowie pojawiła się pewna myśl: “Przestań, co to za samotność, jeśli jesteś w ciąży? Musisz wziąć się w garść i nie narażać dziecka na stres związany z własnym ryzykiem”. Jedynymi osobami, które cieszyły się z jej dziecka, byli jej rodzice.
Ciąża Iriny przebiegała dobrze, a dzięki wsparciu rodziców czuła się szczęśliwa. Dziewczynka była piękna, tak jak jej ojciec. “Dzięki Bogu, że to nie ja” – pomyślała Ira. Nie mogła oderwać wzroku od dziecka.
W domu matka powiedziała jej, że powiedziała Andriemu o narodzinach dziecka.Przyznała, że przez cały ten czas Andrij dzwonił i pytał o zdrowie Iry: “Ira, on chce zrobić test na ojcostwo. “Nie masz nic przeciwko?”
– Jakie to obrzydliwe, mamo. Ale wyrażam zgodę. Po otrzymaniu wyników badań Andrij odwiedził ich z prezentem dla córki i kwiatami dla Iry.
Dziewczyna bardzo mu się spodobała. Kiedy zaczął mówić o tym, jak bardzo żałuje tego, co się stało, Ira przerwała mu: “Wiesz, ja też żałuję tego, co się stało. Dużo myślałem o tym, co by się stało, gdybyś wtedy nic nie powiedział.
Myślę, że nadal miałbyś wątpliwości. Ciepło i zrozumienie, które było między nami, i tak zostałyby zniszczone. Takie jest przeznaczenie. Nie próbujmy sklejać tego, co się rozpadło. Ale pozwolisz mi porozmawiać z dzieckiem? Ira roześmiał się. “Będę na to nalegał.
