Koty są powszechnie uważane za bardzo jednolitą morfologicznie rodzinę mięsożerców. Wynika to ze stosunkowo młodego wieku ewolucyjnego grupy, do której należą wszystkie żyjące obecnie koty.
Tak jak podobna jest ich budowa ciała, tak zróżnicowana jest ich wielkość. Najmniejszym kotem jest kot czarnonogi (Felis nigripes) o maksymalnej masie ciała od 2 do 3 kilogramów, a największym tygrys o wadze do 300 kilogramów.
Dla porównania, przeciętny kot domowy waży około 4 kg. Większość kotów prowadzi nocny tryb życia i dlatego trudno je obserwować i badać. Koty są głównie samotnikami i mają duże terytoria. Spośród wszystkich ssaków, koty są najsurowszymi mięsożercami.
W zależności od ich wielkości, zakres ofiar również różni się w zależności od gatunku. Duże koty, takie jak lwy i tygrysy, polują na duże ssaki, które są zwykle o połowę mniejsze od nich, ale czasami mogą być większe. Małe koty specjalizują się głównie w małych ssakach, ale nie gardzą ptakami, gadami, płazami czy owadami (co można zaobserwować również u kotów domowych).
Niektóre koty, takie jak lwy czy rysie, mogą również polować w grupach. Znacznie zwiększa to ich sukces łowiecki, na przykład z 17 do 30 procent u lwów. Jako drapieżniki, dzikie koty potrzebują dość dużych, sąsiadujących ze sobą siedlisk i wystarczającej ilości ofiar.
Wraz z szybkim wzrostem populacji ludzkiej w ostatnich dziesięcioleciach, siedliska i populacje ofiar wielu gatunków kotów zostały drastycznie zmniejszone.
Wyznaczenie obszarów chronionych i ustanowienie korytarzy zapewnia zwierzętom zachowanie wystarczającej ilości siedlisk, a poszczególne populacje mogą pozostać połączone.
Na przykład WWF Niemcy pracuje nad ułatwieniem rysiowi powrotu w Alpy, ochroną jaguarów i ocelotów w Amazonii, ochroną ostatnich populacji lampartów amurskich i kaukaskich oraz ochroną dużych stad lwów i gepardów w Afryce.
