Kamienica przy Nowym Świecie 15/17 to ważny element architektoniczny i historyczny warszawskiego krajobrazu. Od 2022 roku budynek stoi pusty, a jego przyszłość pozostaje niepewna.
Przez siedem dekad mieścił się w nim salon Empik, ale podwyżki czynszów i konieczność kosztownych remontów doprowadziły do zamknięcia placówki.
Obecnie kamienica jest własnością Skarbu Państwa, a jej przyszłość zależy od decyzji Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy i Wojewody Mazowieckiego.
Historia kamienicy przy Nowym Świecie 15/17 sięga początków XIX wieku. W 1823 roku na posesji pod numerem 15 stanęła pierwsza duża kamienica zaprojektowana przez Adolfa Schucha dla Antoniego Husaka. W 1882 r.
budynek przeszedł gruntowną przebudowę pod nadzorem Józefa Hussa, która polegała m.in. na podwyższeniu go o jedno piętro i dodaniu zdobień. W XIX wieku w kamienicy mieściły się kawiarnie i puby, m.in.
popularny “Café Club”, w którym bywała warszawska elita intelektualna, m.in. Stefan Żeromski i Władysław Reymont. Sąsiednia kamienica pod numerem 17 powstała w latach 1849-1851 według projektu Henryka Marconiego i należała do Władysława Pusłowskiego.
Choć była mniejsza i skromniejsza, stylistycznie harmonizowała z neorenesansowym pałacem KossakowskichW czasie okupacji niemieckiej kamienica była strategicznym miejscem, które przyciągało uwagę polskiego ruchu oporu.
W lokalu “Café Club” miały miejsce dwa zamachy przeprowadzone przez Gwardię Ludową. Budynki przy Nowym Świecie 15/17 uległy poważnym zniszczeniom w czasie działań wojennych, uszkodzone zostały m.in. dachy i elewacje.
W wyniku powojennych decyzji administracyjnych pozostałości kamienic zostały wyburzone. Po wojnie, na podstawie tzw. dekretu Bieruta, nieruchomość stała się własnością Skarbu Państwa.
W latach 1949-1950 na rogu Nowego Światu i Alei Jerozolimskich powstała nowa kamienica w stylu socrealistycznym, zaprojektowana przez Zygmunta Stępińskiego.
Budynek zasłynął z napisu na fasadzie “CAŁY NARÓD DZIĘKUJE SWOJEMU MIASTU”. Użycie litery V zamiast U miało tu funkcję stylistyczną – nadawało napisowi antyczny, a przez to bardziej doniosły charakter.